پشت دریاها شهری است
که در آن پنجره ها
رو به تجلی باز است
بام ها جای کبوترهایی است
که به فواره هوش بشری می نگرند
دست هر کودک ده ساله شهر
شاخه معرفتی است
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند
که به یک شعله
به یک خواب لطیف
خاک; موسیقی احساس تو را می شنود.
و صدای پر مرغان اساطیر
می آید در باد
پشت دریاها شهری است
که در آن وسعت خورشید
به اندازه چشم سحر خیزان است
شاعران وارثان آب و خرد و روشنی اند
پشت دریاها شهری است
قایقی باید ساخت
و قایقی خواهم ساخت ...
وبلاگ وزین و ضد فرهنگ کسخله مالیاتی با مطلبی جدید آپ و ریده مال شد
سروران عزیز با آفتابه پر تشریف فرما شوند
روابط عمومی
http://koskhole.blogsky.com
mrkoskhole@yahoo.com
پشت دریا ها شهریست به نام بجنورد که من خیلی دوستش دارم با مردمان مهربونش که یکیش اقای شکیباست
بابا از این بهتر نداشتی اه حالم به هم خورد
شما که نمی تونین بنو یسین چرا قاشق هر آشی میشین
خودتون اگه اونو بخونین حالتون بهم میخوره چه برسه به ما ....... بازم میگم حالم به هم خورد
خاک تو اون سرت کونن هااااااااا ها تو چه قدددددد بیشور بیدیییییییییی........اه اه اه اه اه اه.....
صدای زنگ در
تو داری در می زی
مثل یک رویای خوش
باز به من سر می زنی
من می پرم به سوی در
دل می پره از پنجره
لحظه ی دیدن تو
صدای زنگ در
سایه ی قد تو پیداست
اون سوی شیشه در
دست من داره می لرزه
روی در سینه ی در
سایه ی قد تو پیداست
اون سوی شیشه در
دست من داره می لرزه
روی در سینه ی در
دلم می خواد
دلم می خواد
دورت بگردم بی قرار
به پای شعله ی قدت
افتاده شم پروانه وار
مثل تو نگاه من
انگار چشات میخونست
هرجور دلم دیوونه ات
به جون هرچی دیوونه ست
سایه ی قد تو پیداست
اون سوی شیشه در
دست من داره می لرزه
روی در سینه ی در
سایه ی قد تو پیداست
اون سوی شیشه در
دست من داره می لرزه
روی در سینه ی در
سایه ی قد تو پیداست
اون سوی شیشه در
دست من داره می لرزه
روی در سینه ی در
یواش یواش تا میاد صدای پاش
با صدای قدماش دلت می لرزه براش
یواش یواش گوش میدی به قصهاش
مثل یک سنگ صبور تو غم و شادیاش
دستهاشو بگیر نگاهش کن با عاشقی صداش کن
دستهاشو بگیر نگاهش کن با عشق آشناش کن
یواش یواش میشی عاشق نگاش
تو کویر پر عطش مثل بارون بوسهاش
یواش یواش آشنا براش
فاصله بهونه نیست
وقتی هستی پا به پاش
دستهاشو بگیر نگاهش کن با عاشقی صداش کن
دستهاشو بگیر نگاهش کن با عشق آشناش کن
دستهاشو بگیر بگیر بگیر
یواش یواش
یواش یواش
اگر از عشقت نگی با شهامت تو چشاش
میاد اون روزی که تو میبینی خالیه جاش
رو لبات قفل سکوت
دل تو تنگه براش
رفت و اون خاطرهاش
دستهاشو بگیر بگیر بگیر
دستهاشو بگیر بگیر بگیر
دستهاشو بگیر نگاهش کن با عاشقی صداش کن
دستهاشو بگیر نگاهش کن با عشق آشناش کن
دستهاشو بگیر بگیر بگیر
یواش یواش
خالیه جاش
یواش یواش
یواش یواش
خالیه جاش
زندگی من بنظرم همانقدر غیر طبیعی . نا معلوم
و باور نکردنی میاید که نقش روی قلمدانی که با آن مشغول
نوشتن هستم - گویا یکنفر نقاش مجنون وسواسی روی
جلد این قلمدان را کشیده - اغلب باین نقش که نگاه
می کنم مثل اینست که بنظرم آشنا میاید . شاید برای همین
نقش است . شاید همین نقش مرا وادار به نوشتن می کند.
قایقی خواهم ساخت و به دور دست ها می روم
تا دیگر کسی.......